Divan Edebiyatında Dil ve Anlatım

Divan Edebiyatında Dil ve Anlatım

Divan edebiyatı, dil bakımından Arapçanın ve Farsçanın büyük ölçüde etkisinde kalmış, şiir ve düzyazı türlerinde ortaya konulan yapıtlar, o dönemin sanat anlayışı gereği Arapça ve Farsça sözcükler, tamlamalar, dil bilgisi kurallarıyla yüklü bir hâl almıştır. Süslü düzyazıda, ulaç, bağlaç ve fiillerin dışında herhangi bir türkçe sözcüğe rastlanmaz. Anlatımda, çok çeşitli yollara başvurulmuştur. Divan edebiyatı anlatım yönünden belagat kurallarına bağlıdır ve sanatçılar ustalıklarını gösterebilmek için belagat kurallarına elden geldiğince uymaya çalışmışlardır.
Divan şiirinin ve düzyazısının anlatımında söz ve anlam sanatlarının büyük payı vardır. Sanatçılar, benzetme (teşbih), güzel neden gösterme (hüsn-i talil), bilmezlikten gelme (tecahül-i arif), değişmece (mecaz) , kişileştirme ve konuşturma (teşhis ve intak) vb. söz ve anlam sanatlarını kullanarak ve yeni mazmunlar bularak özgün bir şiir oluşturmaya çabalamışlardır.